Η επέμβαση David πραγματοποιείται σε ασθενείς που έχουν ανεύρυσμα της Αορτικής ρίζας με ή χωρίς ανεπάρκεια της Αορτικής βαλβίδας. Με τη μέθοδο αυτή το ανεύρυσμα επιδιορθώνεται αλλά η βαλβίδα του ασθενούς διατηρείται. Πήρε το όνομά της από τον Χειρουργό Tirone David ο οποίος τη σχεδίασε και την πραγματοποίησε αρχικά.

​

Η αορτική ρίζα αποτελεί το αρχικό τμήμα της αορτής, της μεγάλης αρτηρίας που ξεκινά από την καρδιά και δίνει αίμα σε όλο το σώμα. Η ρίζα περιλαμβάνει τον αορτικό δακτύλιο που είναι σκληρός και ινώδης, με τις γλωχίνες (πτυχές) της αορτικής βαλβίδας που προσφύονται σε αυτόν και τα στόμια από τα οποία βγαίνουν (εκφύονται) οι στεφανιαίες αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα τον καρδιακό μυ.

​

Σε ασθενείς που πάσχουν από ανεύρυσμα της αορτικής ρίζας, αυτή διατείνεται με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η διάμετρός της και να ανεπαρκεί η αορτική βαλβίδα. Τότε απαιτείται  να αντικατασταθεί η ρίζα της αορτής γιατί υπάρχει κίνδυνος ρήξεως και διαχωρισμού, που είναι καταστροφικές επιπλοκές.

 

Αυτό γίνεται συνήθως με αντικατάσταση του αρχικού τμήματος της αορτής μαζί με την αορτική βαλβίδα του ασθενούς. Στη συνέχεια τοποθετείται ένα συνθετικό μόσχευμα που στην άκρη του έχει μια τεχνητή βαλβίδα, συνήθως μηχανική και σε μερικές περιπτώσεις βιολογική (βαλβιδοφόρο μόσχευμα).

Πρόκειται για μια επέμβαση που αντιμετωπίζει το ανεύρυσμα αλλά έχει το μειονέκτημα ότι αντικαθιστά μαζί με το ανεύρυσμα τη βαλβίδα του ασθενούς, που συνήθως έχει φυσιολογική δομή. Έτσι, απαιτείται η λήψη μετεγχειρητικά αντιπηκτικών φαρμάκων εφόρου ζωής που αραιώνουν το αίμα και επεμβαίνουν στο μηχανισμό της πήξης του αίματος και προδιαθέτουν σε αιματώματα και αιμορραγίες.

Επίσης, ο άμεσος και απώτερος μετεγχειρητικός κίνδυνος είναι αυξημένος.